Boekenpraat
Boeken & leestips

Boekenpraat: Never (review)

Als veellezer deins ik er niet voor terug om dikke boeken te lezen. En aangezien ik smulde van de series van Ken Follett was ik heel benieuwd naar Never. Zijn meest recente boek. En wat mij betreft een thriller van formaat die nog lang bleef nazinderen.

Never

Een meeslepende, internationale spionagethriller

Ik ben best wel fan van de schrijfstijl van Ken Follett. En las dan ook met veel plezier zijn Kingsbridge serie. En de drie boeken uit de Century-trilogie. Dus toen Never beschikbaar was op CloudLibrary was ik er als de kippen bij om hem uit te lenen.

In Never volg je – net als in de andere typische Ken Follett boeken – een hele reeks personages. Alles start met een groep geheime agenten die in de Sahara terroristen achtervolgen. Al snel blijkt dat er mogelijke banden zijn met China. Waarbij je daar dan weer de avonturen van een hoge regeringsfunctionaris volgt die niet alleen zijn eigen ambities nastreeft. Maar ook zijn land probeert te beschermen tegen een oorlog. De derde verhaallijn tot slot speelt zich af in de Verenigde Staten. Daar bestrijdt Pauline Green – de eerste vrouwelijke president – terroristische aanslagen. Maar ook illegale wapenhandel en de lastercampagnes van haar politieke tegenstander.

Uiteindelijk komen alle verhalen samen. En zitten China en de US gevangen in een complex web van allianties. Wat voor een escalatie van confrontaties zorgt. En waarbij de ultieme vraag is of een derde wereldoorlog onafwendbaar is of niet.

Never

Waarom Never een aanrader is

De schrijfstijl van Ken Follett zorgt er voor dat je Never heel moeilijk opzij kan leggen. De verschillende personages zijn goed uitgewerkt en hebben ongelooflijk veel menselijke trekjes. Waardoor je je er heel makkelijk met kan identificeren. Net als in zijn andere boeken wisselt Follett regelmatig van verhaallijn. Maar nooit op een breekpunt, zodat het op geen enkel moment vervelend aandoet.

Wat ik zelf erg aangenaam vond is dat Follett niet enkel oog heeft voor de grote verhaallijnen. Zoals de spanningen tussen China en de US. Of de internationale strijd tegen terrorisme en mensensmokkel. Maar dat hij er ook kleinere en vooral heel menselijke verhaallijnen in verwerkt. Zoals een ontluikende romance of het opvoeden van kinderen. Maar ook overspel en het nemen van beslissingen met immense gevolgen komen aan bod.

Daarnaast speelt hij ook fijntjes in op een aantal bestaande vooroordelen en typische situaties. Zoals de mannelijke tegenstander van President Green die te pas en te onpas naar (nucleaire) wapens zou grijpen. Of de spanningen tussen landen onderling. Maar ook wat iemand er uiteindelijk toe drijft om toe te geven aan de lokroep van mensensmokkelaars. Kortom, er zitten geweldig veel lagen in het boek.

De verschillende gebeurtenissen beschrijft hij bovendien op een erg realistische manier. En er zijn tal van plotwendingen aanwezig. Zodat je als lezer nooit op je honger blijft zitten. Integendeel zelfs! In het begin van het boek lijkt alles wat langzaam op gang te komen. Maar eenmaal de eerste pagina’s achter de kiezen zijn, ligt het tempo hoog. Volgen de gebeurtenissen elkaar snel op. En bouwt Follett de spanning op meesterlijke wijze op. Om het einde een plotwending vanjewelste te geven.

Een thriller die nazindert

Zo kan ik Never nog het beste omschrijven. Want dagen nadat ik het boek had uitgelezen bleef het nazinderen. En bekeek ik de internationale politiek en recente gebeurtenissen in Oekraïne toch wel met een andere blik. Want net daar zit de kracht van het boek. Alles wordt zo enorm realistisch beschreven dat je eigenlijk al snel vergeet dat het “maar” fictie is. En boeken die me zo lang in hun greep kunnen houden, daar hou ik wel van 😉 .

Las jij Never al?

4 Comments

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *