Evi en de strijd tegen de overtollige kilo’s (Gezond eten #4)
Vorig jaar en begin dit jaar nam ik jullie al eens mee achter de schermen in mijn zoektocht naar een gezonde levensstijl en in mijn strijd tegen de overtollige kilo’s. Maar sinds mijn bezoek aan de endocrinoloog en daarop volgende suikertest was het hier wat stil rond dat thema. Achter de schermen gebeurde er heel veel. Maar ik had wat tijd nodig om dingen een plaats te geven.
Drie maanden medicatie zonder resultaat
Jullie konden hier al lezen dat er besloten werd om voor drie maanden medicatie op te starten. Nadien zouden we kijken of die resultaten opleverde of niet. Om te beginnen ondervond ik van die medicatie best wel wat nadelen. Ergens wel een teken dat mijn lichaam die medicatie in ieder geval opnam. Maar het kracht- en energieverlies in combinatie met geweldig snel en veel zweten en een onlesbare dorst waren nu toch niet me dat. Dat ik zelden nog honger had, dat vond ik dan weer minder erg 😉 . Al is dat eigenlijk absoluut niet zo een goed teken dat mijn lichaam geen hongersignalen meer stuurt.
Na drie maanden ging ik op controle bij de endocrinoloog en stelde zij vast dat de medicatie niet gewerkt had. Want ik was volgens hun weegschaal kilo’s bijgekomen. Toegegeven, ik had zelf ook al een vermoeden dat het niet zo goed werkte en was een paar weken voor mijn afspraak dan ook al gestopt met de medicatie.
De endocrinoloog zelf zat met de handen in het haar. En stelde een ander medicijn voor. Voor ik daar effectief met startte bracht ik nog eens een bezoekje aan mijn diëtiste. Want ik was benieuwd naar haar mening. En wat bleek daar uit de bodyscan? Dat ik helemaal geen vetmassa was bijgekomen. Integendeel zelfs! Ik was na al die maanden eindelijk terug spieren aan het bij krijgen en vet aan het verliezen. Hoera! Een telefoontje later met de endocrinoloog werd er besloten om dat nieuwe medicijn toch niet op te starten, maar verder te gaan met het oude medicijn.
En toen vlogen de kilo’s er terug bij …
Omdat ik mijn evolutie van dichterbij wou opvolgen ging ik terug veel vaker langs bij mijn diëtiste. En daar stelden we vast dat de medicatie eigenlijk helemaal zijn werk niet deed. Want ik begon pijlsnel spiermassa te verliezen van zodra ik de medicatie terug had opgestart.
Net geen twee maanden later besloot ik na overleg met mijn diëtiste en endocrinoloog om de medicatie definitief stop te zetten. En met succes, want begin juli had ik opnieuw spiermassa bij en vetmassa minder!
… en lag mijn zelfbeeld compleet aan diggelen
Intussen kreeg ik het wel moeilijker en moeilijker om naar mezelf in de spiegel te kijken. Ik betrapte me er op dat ik spiegels zo veel mogelijk aan het vermijden was. Tot op vandaag vind ik het immens moeilijk om zonder negatieve gedachten naar mezelf in de spiegel of in de etalage van een winkel te kijken. En heb ik ook liever niet dat iemand naar mij kijkt. Want meteen denk ik dan “zie je wel, die is aan het bedenken hoe dik ik wel niet geworden ben”. Want laten we eerlijk zijn, het beeld met die immens veel overtollige kilo’s is absoluut niet wie ik wil zien en zijn.
Maar ook op andere vlakken had en heeft dit nog steeds een immense impact. Kleren kopen is bijvoorbeeld een nachtmerrie. Maar doordat de kilo’s niet als sneeuw voor de zon gesmolten waren had ik wel nieuwe zomerkleren nodig. Elke ochtend als ik de kleerkast opentrek staat het huilen me naderbij dan lachen. Want al mijn favo stukken van vorig jaar, daar kan ik niet meer in.
Daarnaast is ook mijn relatie met voeding serieus onder druk komen staan. Er waren dagen waarop ik me alles ontzegde. Tot ik zo hard naar iets snakte en ik dan uiteindelijk verviel in vreetbuien. Gelukkig probeerde en probeert het lief hier nog steeds wat balans in te houden. En me mee te geven dat af en toe mezelf eens iets gunnen absoluut ok is.
De vele commentaren die ik van mensen krijg doen hier trouwens absoluut geen goed aan. Want ja ik at dan af en toe inderdaad eens een koekje. Of gunde mezelf dat glas wijn. Is dat ongezond? Tja, dat hangt er van af. Als ik voor de rest van de tijd gezond eet, dan kan die 20% zondigen op zich niet zo veel kwaad. En ja ik weet dat al die opmerkingen goedbedoeld zijn. Maar eerlijk? Hier duwen ze me enkel dieper de put in.
En nu?
Omdat de medicatie absoluut niet hielp en ik weiger om me neer te leggen bij die extra kilo’s besloten mijn diëtiste en ik om eens naar voeding te kijken. Minstens drie maanden lang schrap ik alle gluten, zuivel, alcohol en cafeïne uit mijn voeding. Geen makkelijke opgave. Want pas op het moment dat je die dingen niet meer mag eten, realiseer je je in hoeveel dingen er eigenlijk wel gluten en zuivel zit.
Ook de geplande restaurantbezoeken worden een heuse uitdaging. Maar ik wil het wel een kans geven. Want die insulineresistentie, die moet ik gewoonweg onder controle krijgen. En die overtollige kilo’s, die moeten er op termijn af.
Naast letten op mijn voeding blijf ik natuurlijk ook bewegen. Zo blijf ik elke ochtend trouw de work-outs van Miek doen. En pikte ik het joggen en zwemmen terug op. Vaak merk ik wel nog steeds dat ik minder energie heb dan pakweg vorig jaar. Maar het helpt om mijn hoofd leeg te maken. En een beter gevoel over mezelf te krijgen. Dus nu is het vooral duimen dat dit aangepaste voedingspatroon in combinatie met het sporten vruchten gaat afwerpen!
22 Comments
Samaja
Het spijt me dat je het zo moeilijk hebt met wat je in de spiegel ziet, ook al is dat beeld waarschijnlijk niet hoe anderen jouw zien hoor. En dat je commentaar van anderen echt niet nodig hebt, dat snap ik helemaal. Waar moeien ze zich eigenlijk mee? Succes met de zoektocht in elk geval, ik hoop dat je een evenwicht kan bereiken waar je je goed bij voelt.
Evi
Dankjewel! Op termijn komt het wel goed hoor, maar het zal wat tijd (en de spreekwoordelijke boterhammen) vragen.
Annelies
Ik duim voor je dat je vindt wat voor jou het beste werkt.
Ik vecht momenteel ook tegen de kilo’s en wordt begeleid om vooral terug intuïtief te kunnen eten, maar het moment dat ik nieuwe kleren moest kopen omdat er nog amper iets pas was ook echt heel lastig.
Evi
🙁 Zo jammer dat ook jij die strijd moet voeren. Ik duim met je mee dat de begeleiding helpt. Dikke knuffel! X
Anne
Succes met het schrappen de komende drie maanden. Ik ben lactose-intolerant, en weet wat een zoektocht dát al is. Laat staan ook nog gluten laten. Hopelijk mag er toch af en toe eens een ijsje af 🙂 Het is er hoor, lekker lactose-vrij is 🙂 En ik hoop dat je ook snel wat meer vrede kan hebben met jezelf.
Over die opmerkingen van de mensen: haha. Pffff. Mijn buren, bejaarde échte Gentenaars, je mag er het plat Gents accent bijdenken. Ik kom terug van een fietstocht, de buurvrouw: “Ah, doede da om te vermageren?”. Euh nee, van fietsen vermager je niet. Buurman, op een willekeurig moment: “Gij zijt toch ook veel verdikt hè”. Euh, ja, ik weet dat wel hoor. De mens heeft me nog gekend toen ik 57kg woog, nu weeg ik 16 kilogram meer. Tja. Merci om het nog eens te helpen onthouden.
Evi
Af en toe mag zo een alpro ijsje wel eens. al kan dat niet tippen aan de real stuff vind ik 🙂 Het is inderdaad zoeken he, maar het begint me stilaan te lukken.
En omg zeg, wat een opmerking van die buren. Straal negeren zou ik zeggen (al is dat veel makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk).
fieke
Wat een moeilijke weg en zoektocht heb je afgelegd! Jammer dat de medicatie niet het gewenste resultaat had, maar samen met je diëtiste is er veel mogelijk. Het zal wat zoeken zijn naar wat wel en niet mag, maar ik hoop dat je kan blijven genieten van eten. Ik hoop dat je je snel beter in je vel voelt, want je bent een topdame! X
Evi
Moh zo lief 😘 Het is een zoektocht en de ene maaltijd vind ik al lekkerder dan de andere. Maar stilaan begin ik meer en meer producten te vinden die ik inderdaad wel kan smaken. Dus wie weet komt het inderdaad allemaal ooit wel goed 😉
Mie kids
Wat jammer dat de medicatie niet werkte. Hopelijk vind je een goed eetpatroon samen met het sporten. Veel goede moed, je komt er wel.
Evi
Dankjewel!
Flavie
Blijf gewoon bewegen… dat zorgt voor zoveel voldoening en voor veel spiermassa 😉 Succes!
Evi
Is absoluut het plan hoor! Alleen werd die spiermassa de laatste tijd soms afgebroken. Dus hopelijk is dat nu definitief achter de rug en bouw ik er alleen maar terug op 🙂
Annelies
Moeilijk om hierop iets te zeggen. Het voelt alsof je met een moeilijke zoektocht bezig bent, en al een hele weg hebt afgelegd. Ik duim dat mee voor je dat de combinatie aangepast dieet en sporten helpt!
Evi
Dankjewel! Het is inderdaad een vrij moeilijke en lange zoektocht. Maar gelukkig word ik wel enorm goed begeleid hierin.
zwartraafje
Ik weet niet goed aan welke reactie je nu het meeste zou hebben. In de eerste plaats hoop ik dat je zoektocht binnenkort vlotter gaat verlopen en dat het niet meer aanvoelt als een eeuwige strijd. Daarnaast hoop ik dat je snel ook jezelf weer beter in je vel gaat voelen want jezelf niet graag zien maakt het natuurlijk niet makkelijker. Ik herken wat je zegt over mensen hun ‘goedbedoelde’ commentaar die ervoor zorgt dat je nog meer aan jezelf begint te twijfelen. Zelf heb ik dit jaar na lange tijd twijfelen toch maar besloten om mijn kleerkast eens grondig onder handen te nemen. Ik hield al jarenlang kleding bij waar ik niet meer in pas en nu heb ik daar heel wat zaken van weggedaan. Uiteraard hoop ik nog steeds om er ooit in te slagen om wél wat gewicht kwijt te spelen – of toch minstens stabiel te blijven – qua gewicht maar in een outfit van 20 jaar geleden ga ik niet snel meer passen. Of ik zou een ingreep moeten overwegen en daar heb ik er in het verleden al voldoende van gehad. Volgens mij klopt dat van die 20% wel hoor. Jezelf echt alles ontzeggen is gewoon niet vol te houden dan ga je veel te veel focussen op wat je niet mag/kan eten.
Evi
Dankjewel! Ik hoop inderdaad ook dat ik gaandeweg vrede ga leren hebben met mijn lichaam. En mezelf terug liever ga zien. Maar dat gaat denk ik wel nog wat tijd vragen.
Intussen probeer ik vooral veel energie te halen uit sporten. En het ontdekken van nieuwe smaken als een leuke uitdaging te zien. Dus beetje een soort challenge met mezelf van ok er mag veel niet maar met wat er nog mag, laten we daar eens iets lekker met maken.
Heel goed zeg van jou trouwens dat je je kleerkast hebt opgeruimd. Zelf kan ik dat nog niet, want ik ben nog niet klaar om los te laten dat die kleren van vorig jaar nooit meer gaan passen. Maar dus wel superknap van jou dat je dat wel kan! En ik duim met je mee dat je gewicht stabiel blijft en dat je misschien zelfs een paar kilo kwijtgeraakt. X
Hilde
Het is goed, moedig ook, dat je de stappen in de juiste richting zet. Zo’n endocrinoloog is en blijft toch een specialist hé die allicht meer weet dan alleen een huisarts. De functie van een schildklier wordt inderdaad zwaar onderschat – ik weet er over mee te spreken – en vooral hoe die zorgt voor je energie huishouding/gewicht. Ikzelf heb een traag werkende schildklier. Niet bepaald een cadeau, al helemaal niet in combinatie met de menopauze hier! Dat cijfer gaat steeds meer de hoogte in, erg confronterend, ondanks medicatie. Je geeft me met andere woorden dat positieve duwtje in de rug dat ik net nu nodig heb, Evi.
Bedankt voor je eerlijke en open getuigenis hier! Veel succes in het verdere verloop hiermee.
Evi
Dankjewel Hilde voor je lieve woorden! Ik weet uit eigen ervaring hoe frustrerend dat cijfer kan zijn. Ook hier blijft het een strijd, zowel qua gewicht als mentaal, want dat cijfer heeft toch een hele grote invloed. Maar we komen er wel, met tijd en boterhammen.
Isa
Ik ken het gevoel, om in de spiegel te kijken (of liever niet) en te denken: blergh! Maar dan probeerde ik mezelf op te peppen met de boodschap dat je er wel mee bezig bent! Dit is tijdelijk. Je vindt de oplossing en het komt goed! En dan die kleren kopen… niet naar de maten kijken en gewoon kopen wat je goed zit. Maar ja, makkelijker gezegd dan gedaan, I know!
Evi
Thx! Is inderdaad wat ik probeer te doen. En de ene dag lukt me dat beter dan de andere, maar ik heb vrees ik nog een lange weg te gaan.
Leen
O, die opmerkingen zijn helemaal niet leuk! Dat maakt alles zoveel erger! Ik ben de laatste drie jaar aan het bijkomen (als ik mentaal me niet goed voel, eet ik veel meer, tja) en heb al elke zomer nieuwe kleren moeten kopen. Het laatste jaar ben ik wat andere IG-accounts gaan volgen over jezelf liever gaan zien en antidiëten en dat helpt enorm. Met een nieuw jurkje dat wél past bijvoorbeeld (ook al is het dan maat XL) voel ik me al veel beter in mijn vel. De batterij van de weegschaal is gelukkig plat, anders zou dat me telkens weer de put in duwen (want ik voel dat het nog steeds stijgt).
Take care, je vindt wel een oplossing, en durf zeker naar jezelf kijken in de spiegel en tegen jezelf zeggen hoe geweldig je eruit ziet!!
Evi
Dankjewel voor deze fijne reactie! Die opmerkingen maken idd heel veel dingen erger. Net als de opmerking aaah je bent er op aan het letten zie ik want je bent wat afgevallen.
Ik voel me idd ook wel beter in kleren die passen, maar ik heb nog een lange weg te gaan voor ik in de spiegel ga kunnen kijken en tegen mezelf ga kunnen zeggen dat ik er goed uitzie. Gelukkig ben ik goed omringd en word ik goed begeleid. En ben ik net als jij wat accounts gaan volgen die gaan over jezelf graag zien en anti-diëten 😉