Planning, organisatie & zelfontwikkeling

Falen, de sleutel tot groei en succes?

Ik beluisterde onlangs op een druilerige ochtend tijdens de file op de Brusselse Ring de vierde aflevering van The Life Coach School podcast. Die gaat over waarom falen niet iets negatief hoeft te zijn en hoe het je zelfs op weg kan zetten naar succes. En die gedachte zette me toch wel stevig aan het denken. Want falen, dat is iets wat niet meteen in mijn woordenboek staat.

Ik ben van nature uit nogal perfectionistisch en dus ben ik als de dood voor falen. Want als iets niet is zoals ik het in mijn hoofd had of wou, dan staat dat voor mij gelijk aan falen. Maar ik ben ook een enorme people pleaser en wil uiteraard ook wel heel graag goed zijn in een aantal dingen. En dan voel je natuurlijk het conflict al komen: want hoe zorg je ervoor dat je goed wordt in iets als je geen fouten mag maken? Een zo goed als onmogelijke opgave. Maar sinds ik naar die podcast luisterde probeer ik op een andere manier naar fouten maken te kijken.

falen
The omission of expected or required action

Tijdens die podcast kwam er een voor mij best wel verhelderende definitie over wat falen eigenlijk is naar boven. Brooke – de dame die de podcast maakt – had dat namelijk eens opgezocht in Google en kwam uit op: “The omission of expected or required action”.

Wat zoveel wil zeggen als “ok, ik slaagde er niet in om een verwachte actie uit te voeren. Of iets anders deed niet wat ik ervan verwachtte”. That’s it. Iets draaide gewoon niet uit zoals ik het verwachtte. No big deal toch?

Maar waarom probeer ik dan krampachtig om falen of zelfs het maken van fouten te vermijden? Omwille van de negatieve gevoelens die ik – en ergens soms ook wel onze maatschappij – hier aan koppel. Want falen, dat was voor mij niet gewoon iets dat niet uitdraaide zoals ik het verwachtte. Het was voor mij vaak een teken dat ik niets waard was, dat ik beter niet aan dingen begonnen was, dat ik niet zo goed was in wat ik deed als ik dacht, … Dat mijn werkomgeving jarenlang ook zo reageerde op fouten die ik maakte, zadelde me niet alleen op met buiten proportionele schuldgevoelens.

Het zorgde er – samen met de negatieve gevoelens die ik automatisch aan fouten maken ging koppelen – voor dat ik falen ging zien als iets wat je absoluut moet vermijden. Wanhopig probeerde ik dus om fouten maken te vermijden.

falen
If you want success, you need to double your rate of failure

En dat terwijl je volgens Brooke net succesvoller wordt in iets als je leert om te falen. Zelf stelt zij: “the better you get at failing, the more willing you’re going to be to do it, the more you’re going to learn and the better you’re going to get at meeting your own expectations.” Klinkt mooi he ?

Wel even een kleine kanttekening: het gaat niet om falen doordat je je eigen saboteert. Huh? Als je voor jezelf doelen stelt en je haalt die niet, dan is dat ok. Maar stel dat je jezelf voorneemt om elke week 3 dagen te sporten om fitter te worden. En de dag dat je zou gaan sporten heb je geen zin en breng je de avond liever door in de zetel dan is dat niet falen. Dan ben je je eigen aan het saboteren. En dat is dus niet het soort falen dat we vaker moeten doen of waar we positiever dienen naar te kijken.

falen
En in de praktijk?

Wel, sinds ik die dag naar die podcast geluisterd heb, probeer ik me voor te houden dat falen niet altijd iets negatief is. Lukt het mij dan om mezelf toe te laten om fouten te maken? Er meer te maken? En me daar niet schuldig, onzeker, terneergeslagen, … over te voelen? Niet altijd 🙂 Maar ik probeer wel om er anders naar te kijken. Om het te zien als manieren om te raken waar ik wil raken.

I didn’t fail the test. I just found 100 ways to do it wrong.

(Benjamin Franklin)

Op de dagen dat dit me niet lukt, denk ik trouwens terug aan het voorbeeld van de stappende baby/peuter uit de podcast. Ik herinner me nog goed hoe vaak Tuur toen hier wel niet op zijn poep is gevallen. En toch zag ik dat vele vallen niet als een falen van zijn kant. Neen, het waren voor mij pogingen die hij ondernam om goed in iets te worden. En net dat probeer ik me dan voor ogen te houden.

Hoe zit het bij jullie: zien jullie falen als iets negatief? Of eerder als een manier om je doelen te bereiken?

18 Comments

  • Chez Julie

    Hee, die vergelijking met de stappende peuter ga ik onthouden! Falen lijkt me zoals je aanhaalt een combinatie van zelfbeeld, negatieve gevoelens en de manier waarop je omgeving reageert. Inderdaad geen evidente cocktail, ondervind ik geregeld. Oh well, opstaan en weer doorgaan, dát is het ?

    • Evi

      Het is inderdaad opstaan en weer doorgaan, maar dat is niet altijd zo makkelijk he 🙂 En die vergelijking vond ik zelf ook een hele goeie 😉

  • veroniqz

    Ja gek hè, je bent onzeker en daarom bang om te falen, en tegelijkertijd kennelijk zo arrogant dat je verwacht van jezelf dat je slaagt… Daar verbaas ik me ook steeds over bij mezelf. Waarom is het van een ander oké en van mezelf niet?
    Leuk dat je hierover schrijft! Ik blijf het tegen mezelf herhalen: het gaat om het opstaan, niet om het vallen. Verwachtingen en definities bijstellen. Finding ways not to make a light bulb (Edison) 🙂

    • Evi

      Dankjewel voor de fijne feedback! Ik verbaas me er ook de hele tijd over waarom ik dat van een ander wel oké kan vinden en van mezelf niet. En het gaat inderdaad om het terug opstaan en niet zozeer om het vallen. Maar in de praktijk is dat niet altijd even makkelijk he 😉

      • veroniqz

        Zeker niet… Ik heb voor mezelf soms nog een andere ‘helpende’ gedachte: voor anderen is het ook niet fijn als je nooit faalt. Je krijgt daar echt niet meer waardering door, het is zelfs ‘eng’… Door te (mogen) falen ben je weer mens, net als iedereen! 😀

  • nicole orriens

    Hm, aangezien het natuurlijk mijn bedoeling is om te slagen vind ik falen niet zo leuk. Maar het is natuurlijk wel zo dat je er veel van kunt leren. Maar het punt met falen vind ik wel, is dat het uiteindelijk alleen maar leuk is als je na een tijdje wél slaagt. Anders is het alleen maar falen….

    • Evi

      Klopt als een bus, op een gegeven moment moet er natuurlijk wel een positieve evolutie merkbaar zijn. Anders stop je er denk ik na een tijdje sowieso wel beter mee.

      • nicole orriens

        Ik las in een tijdschrift dat succesverhalen van mensen die eerst faalden, voor een grote druk kunnen zorgen op mensen. Het falen dat niet tot succes leidde, hoor je eigenlijk niet. Daardoor denken mensen die falen zonder volgend succes dat ze…. falen ; )

  • fieke

    Mooi inzicht!
    Ik voel vooral frustratie als ik een fout maak, maar ik probeer er wel uit te leren. En ik probeer me ook voor te houden dat iedereen wel eens fouten maakt :-).

    • Evi

      Ik probeer er ook uit te leren, maar dat lukt me niet altijd. En de omgeving waar ik nu in zit is al pakken beter, maar daarvoor kreeg ik heel vaak te horen dat ik zowat de enige was die fouten maakte. Niet ideaal om dan jezelf voor te houden dat de rest er ook echt wel maakt. Maar kijk, het betert en dat is belangrijk 🙂

  • zwartraafje

    In de eerste plaats overweegt bij mij steeds het falen en de frustratie dat ik iets niet goed hebben kunnen doen. Maar na een tijdje lukt het me dan meestal wel om er iets uit te leren en me net daarop te focussen. Deels ook doordat het vaak zaken zijn die niet superbelangrijk zijn en ik dat ondertussen gelukkig al wat beter kan relativeren als vroeger.

  • Goofball

    De oprichter van ons bedrijf heeft een quote dat 1000 experimenten meer waard is dan de opinies van experten. ook in Agile project methodology is het de bedoeling om snel iets te ontwikkelen, ervan te leren en dan verder te evolueren (of killen). Rationeel is dat allemaal heel logisch.

    Maar we zijn opgevoed met rapporten met een resultaat score en dan feedback hoe die te verbeteren. We zijn niet opgevoed met een score over ons leerproces zelf. Terwijl dat in feite belangrijker is…

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *