verbeelding book challenge
Boeken & leestips

Verbeelding Book Challenge – Oktober 2018

Net als de voorbije twee jaar neem ik ook dit jaar deel aan de Verbeelding Book Challenge. Bedoeling van deze challenge is dat je boeken leest in een ander genre dan wat je anders altijd leest. Je komt uit je leescomfortzone en ontdekt andere boeken. Elke maand publiceer ik een leesupdate met daarin een overzicht van de boeken die ik de maand ervoor las.

Leesupdate: deze boeken las ik in oktober 2018 (Verbeelding Book Challenge)

In september verscheen er hier geen leesupdate. En dat had zo zijn redenen: ik was namelijk begonnen in Het labyrint der geesten. Een geweldig mooi boek. Maar ook een gigantisch dikke klepper. Waar ik dus de hele septembermaand en een stukje van oktober met zoet was.

Het labyrint der geesten

Daniel Sempere droomt nog vaak over zijn moeder die onder verdachte omstandigheden gestorven is. Zijn beste vriend Fermín probeert hem op eigenzinnige wijze te helpen, maar om van zijn nachtmerries af te komen, moet Daniel het mysterie rond haar dood ontrafelen. Net als hij denkt een stap dichter bij de waarheid te zijn, ontmoet hij de eigengereide Alicia Gris. Een geheime opdracht heeft haar van Madrid naar haar geboortestad Barcelona gebracht, een plek met veel pijnlijke herinneringen. Ze moet de verdwijning van een belangrijk politicus ophelderen en volgt een spoor naar Daniels boekhandel. Hun zoektochten blijken nauw verweven en leiden hen naar een duister complot uit het verleden dat elke verbeelding tart. Het brengt niet alleen hun eigen leven in gevaar, maar ook dat van diegenen die hun dierbaar zijn (samenvatting: boek.be). 

Ik deed dit boek eerder dit jaar aan mijn mama cadeau. Stiekem een beetje met het idee dat ik het dan ook kon lezen eenmaal zij het uithad. Sinds ik ooit een van de eerste boeken van Zafon las ben ik grote fan. En ook dit boek stelde me niet teleur. Het leest als een trein, met fijne plotwendingen en onverwachte verhaalelementen. Enige minpuntje: het is een serieus dikke klepper. Dus je moet er wel wat tijd voor uittrekken. Ik vinkte hier trouwens puntje 11 met af.

Oorlogskind

De jonge Hanno Dietz probeert vlak na de Tweede wereldoorlog samen met zijn moeder en zusje te overleven in het platgebombardeerde Hamburg. Stenen houwen, brandhout en oud ijzer verzamelen tussen het puin, gevonden spullen verhandelen op de zwarte markt – het is zijn dagelijks bestaan. Maar op een dag vindt hij tussen het puin een dode vrouw. En vlak bij haar een jongetje van een jaar of drie, in opvallend nette kleding. Het kind praat niet, en er is niemand die bij hem hoort. Hanno neemt hem mee en de jongen zal uiteindelijk opgroeien in het gezin Dietz. Jaren later bevindt deze wees uit de puinhopen zich op het spoor van een misdaad met banden naar zijn werkelijke familie… (samenvatting: boek.be). 

Na die stevige klepper van Zafon was ik op zoek naar een iets dunner boek. En viel mijn oog op dit boek. Ik had het ergens op Goodreads zien voorbij komen. En aangezien ik best wel graag oorlogsverhalen lees kwam dit op mijn to read lijst terecht. Ook al kan ik er niet meteen een puntje voor de Verbeelding Book Challenge met afvinken, ik ben toch ongelooflijk blij dat ik dit boek las. Ik zat meteen in het verhaal. En kon het erg moeilijk aan de kant leggen. Het leest enorm vlot, deels ook doordat er afwisselend verteld wordt vanuit het heden. En de periode tijdens en net na de oorlog. Absoluut een aanrader als je op zoek bent naar een goede roman over de periode in Duitsland rond Wereldoorlog II.

De lavendeltuin

Na de dood van haar moeder erft Emilie de la Martinières het familiekasteel aan de zonnige Côte d’Azur. Maar aan het huis kleven ook hoge schulden en onopgeloste geheimen… Welke rol hebben haar voorouders in de Tweede Wereldoorlog gespeeld? Emilie verdiept zich in haar familieverleden en doet een schokkende ontdekking. Een van haar voorouders, de Britse Constance, werkte tijdens de oorlog als spionne in het bezette Frankrijk. Hoe meer Emilie te weten komt over Constance en haar oorlogsgeheimen, hoe beter ze haar eigen familie in een nieuw daglicht kan plaatsen. Het kasteel speelt een cruciale rol in het oplossen van de familieraadsels en staat centraal in deze intrigerende roman vol spanning, passie en mysteries (samenvatting: boek.be). 

Misschien komt het omdat ik al in de “oorlogsperiode” zat, maar toen ik na Oorlogskind op zoek was naar een volgend boek om te lezen viel mijn oog in mijn e-reader op dit exemplaar. Ik had er om eerlijk te zijn wat schrik voor. Want het leek me allemaal nogal chicklit-achtig aan te doen. Maar daar heb ik me toch wel wat in vergist. Ok toegegeven, het is niet meteen het verhaal dat de Nobelprijs voor literatuur gaat winnen. Maar het is wel heerlijk ontspannende lectuur over een kasteel in Frankrijk en het verzet daar tijdens de oorlog. Ik gebruikte dit boek voor puntje 26 (ervan uitgaande dat lavendel ook wel een soort bloem is :-)).

Getting things done

Getting Things Done is de ultieme methode om productiever te zijn. Het stelt je in staat om snel informatie te filteren en wat relevant is onder te brengen in een extern 100 procent betrouwbaar systeem. Dit zorgt ervoor dat alle op dit moment niet-relevante informatie uit je zicht verdwijnt en op het juiste moment weer op je radar komt. Hierdoor heb je overzicht om met de juiste dingen bezig te zijn en de rust om hier echt je volledige aandacht aan te geven (samenvatting: boek.be).

Dit boek stond al heel lang stof te verzamelen in mijn boekenkast. Ik had er hier en daar al erg lovende kritieken over gelezen. Maar kwam er zelf niet toe om het te lezen. Tot ik bij Lobke van Leuke Wereld er nog eens over las. En besloot om het van onder het stof te halen. En ik ben best wel blij dat ik dat gedaan heb. Want het boek bevat toch wel heel wat praktische tips om dingen gedaan te krijgen. Ik beweer absoluut niet dat mijn leven er nu plots een pak eenvoudiger op is geworden. Maar door bijvoorbeeld de twee-minuten regel toe te passen ben ik er wel al in geslaagd om wat dingen gedaan te krijgen. Ik las dit boek niet in het kader van de Verbeelding Book challenge.

Welke boeken lazen jullie de afgelopen tijd?

Een volledig overzicht van de Verbeelding Book Challenge vind je hier.

8 Comments

  • Annelies

    Heb je de andere boeken van de reeks van Zafon dan ook gelezen? Want ik begreep dat dit deel 4 al is. Het boek leek me wel goed, maar ik heb enkel nog maar deel 1 gelezen en was niet zeker op ze op zichzelf staand te lezen zijn.

    • Evi

      Ik heb de andere boeken ook gelezen, maar niet recent hoor. Het is natuurlijk altijd handig als je ze allemaal gelezen hebt, maar op zich kan je ze ook gewoon afzonderlijk lezen volgens mij.

  • Inge | The Belgian Reviewer

    Ik las The Shadow of the Wind en genoot daar ook van. Dit klinkt ook wel heel goed, al schrikt het formaat me nog een beetje af. Ik hou over het algemeen niet van dikke boeken omdat ik dan vaak voel dat het wel wat korter kon, maar ik denk dat dit hier niet het geval is.

    • Evi

      Bij heel wat dikke boeken heb ik ook dat gevoel hoor, maar hier had ik dat eigenlijk niet. Het is in ieder geval een aanrader, dus laat je door dat formaat niet afschrikken.

  • Annelies

    Ik las ooit op mijn 17de schaduw van de wind en kan me daar weinig van herinneren behalve dat ik onder de indruk was. Dus las ik dit jaar het spel van de engel en dat vond ik halverwege zo ingewikkeld en verregaand worden dat het niet mijn boek was. Misschien goed dat 3 en 4 terug over Daniel gaan, maar ik weet niks meer van dat verhaal. Dus ja, zit zo nog wag vast met wat ik echt van Zafon vind.

    • Evi

      Het is denk ik inderdaad wel wat persoonlijk of je die boeken goed vindt of niet. Sowieso moet je al van dikke turven houden, anders ben je er nog voor de start aan voor de moeite 🙂 Maar ik zou zeggen geef ze nog eens een kans. Want ik vond ze absoluut de moeite waard.

  • Flavie

    Ik heb enorm genoten van het boek van Zafon en inderdaad het is een dik boek, maar het leest zo vlot dat je dat snel vergeet.
    Onlangs las ik 2 boeken over de oorlog en ik heb het zo wat gehad met die boeken, ook al spreekt Oorlogskind mij wel aan.

    • Evi

      Dat boek van Zafon leest inderdaad zo vlot dat je vergeet dat het zo dik is he 🙂 En Oorlogskind vond ik zeker en vast de moeite waard. Las als een trein.

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *