Boekreview: Eat that frog

Dat ik verzot ben op lezen zal trouwe lezers allicht niet meer verbazen. Maar tot vorig jaar las ik vooral fictieve verhalen. Tot ik dus besloot om ook wat meer non-fictie te lezen. Sindsdien ben ik altijd wel op zoek naar goeie boeken waar ik iets uit kan leren. En al helemaal als ze gaan over time management. Dus toen Katrien van Perfect Imperfect schreef over het boek Eat that frog werd ik heel benieuwd. En besloot ik om het boek ook te gaan lezen.

Over het uitstellen van lastige taken

Een paar jaar terug botste ik al eens flink tegen de muur aan. Sindsdien ben ik dan ook steeds op zoek naar manieren om mijn workflow beter te organiseren. En zo voor meer balans tussen werk en privé te zorgen. Ik volgde hier al een aantal interessante cursussen rond, waaronder twee bullet journal cursussen van Plan S.

Maar omdat je nooit te oud bent om bij te leren, lees ik over dit thema ook heel graag boeken. Dus toen ik bij Katrien las over het boek Eat that frog en hoe je uitstelgedrag kan aanpakken was ik geïntrigeerd. Niet dat ik zo een notoire uitsteller ben. Maar als ik eerlijk ben met mezelf dan weet ik dat er elke week wel taken zijn waar ik als een berg tegen opzie. En jawel, die durf ik dus absoluut wel voor mij uit te schuiven. Tot het echt extreem hard brandt onder mijn poep.

Eenmaal ik die taken heb uitgevoerd ben ik enorm opgelucht. En moet ik heel vaak vaststellen dat ze eigenlijk niet zo extreem lastig waren als ze leken te zijn. Maar toch overkomt het me iedere keer opnieuw: ik start mijn dag met snel wat kleine dingen te doen. Waardoor ik tegen de middag moet vaststellen dat ik alleen maar kleine taken gedaan heb die er niet meteen toe doen. En ik die grote / lastige taken voor me blijf uitschuiven. Tijd dus om daar komaf met te maken.

Eat that frog: review

Ik kon het boek gratis in het Nederlands lezen via mijn Kobo Plus abonnement. Het is een heel dun boek – de editie die ik las telt 108 pagina’s – dus ik had het op een week tijd wel uit. Dergelijke non-fictie boeken lees ik trouwens tijdens mijn middagpauze. De avonden zijn gereserveerd voor luchtigere lectuur 😉 .

Het boek zelf is opgedeeld in hoofdstukken die telkens andere aspecten rond doelen stellen en daar met aan de slag gaan bespreken. Aan het einde van elk hoofdstuk krijg je een paar opdrachten mee waar je concreet met aan de slag kan gaan. Doorheen het boek draait het er vooral om je kikkers te vinden. Die taken waar jij als een berg tegen opziet. Maar die wel voor een grote impact van jou op het bedrijf kunnen zorgen. Die moet je eerst aanpakken. En dan pas al die andere kleine taken.

Vertelde het boek mij tal van nieuwe dingen? Neen. Heel wat van de dingen die aan bod komen had ik al gehoord in cursussen, podcasts en webinars of gelezen in andere boeken. Maar het was wel een goeie opfrissing. En doordat ik op het einde van het boek de 21 tips onder elkaar zag staan, wist ik meteen welke ik nog niet of te weinig toepas. En waar ik dus de komende tijd verder met aan de slag wil gaan.

5 dingen die ik onthou uit Eat that frog

1. Plan vooruit: ik gebruikte al to do lijstjes voor alle taken en projecten. Maar zonder er een week- of dagplanning van te maken. Sinds kort doe ik dat wel. En zie ik beter hoe ik het werk beter doorheen de week kan spreiden. Waardoor mijn energieniveau na 2 dagen werken hopelijk ook niet meer stevig onder nul gaat duiken.
2. Pas op alles de ABCDE methode toe: hierbij draait het er vooral om dat je aan taken een volgorde van belangrijkheid toekent. Ik maakte wel gebruik van to do lijstjes, maar deed daar vaak eerst de makkelijkere taken van. Of die taken die minder tijd in beslag namen. Terwijl je natuurlijk best eerst met de meest lastige / meest belangrijke taak start. Door die prioriteitenmatrix aan mijn takenlijst toe te kennen, zie ik visueel welke taken het eerst afgewerkt moeten worden. En ga ik daar dus ook eerst met aan de slag.
3. Pas de wet van 3 toe: deze hangt eigenlijk wat samen met de 80/20 regel. Het komt er op neer dat je die dingen benoemt die 80% van je bijdrage vormen. En je die dus ook eerst aanpakt. Net als dat je nagaat welke 20% van je activiteiten je 80% van je resultaat oplevert. Vaak zijn dat net die grotere, moeilijkere taken. Dus als je die eerst aanpakt, heb je meteen al heel veel werk verzet. En blijft er meer tijd over voor andere, leuke dingen. Of voor die kleinere taken die je ook wil afwerken.
4. Werk van olievat naar olievat: ik heb nogal de neiging om een project gewoon als project op te schrijven op mijn to do lijst. Waardoor het er natuurlijk als één grote onoverkomelijke taak uitziet. Door dat project of die ene taak op te splitsen in kleinere taken en die ook zo te noteren wordt het al meer behapbaar. En zie ik het al meer zitten om er met aan de slag te gaan.
5. Creëer tijdblokken: ik liet me tot voor kort nog vaak afleiden door mailtjes in mijn mailbox of door chatgesprekken op Teams. Intussen heb ik geleerd dat werken in tijdblokken productiever is. En dus plan ik vanaf nu grotere taken in mijn agenda in. Ik gebruik hier trouwens de Cortanamails van Microsoft voor. Op basis van afspraken in je agenda boeken zij automatisch focustijd, breaks en tijd om mails te beantwoorden in. Het voordeel: ik sta op Teams als niet storen. Wat toch wel een drempel blijkt te zijn om me snel een chatbericht te sturen 🙂 . Ook voor mezelf werkt dit goed want hierdoor voel ik me niet meer verplicht om meteen te antwoorden. En doordat ik in tijdblokken werk kan ik taken in één keer afwerken. Wat hier dan weer voor een goed gevoel zorgt.

Ga jij altijd meteen aan de slag met de kikkers / moeilijke taken? Of was je net als ik iemand die eerst alle andere makkelijke, kleine taken deed?