Bloggen & meer

Waar ik bang van ben – Projectblogboek #1

In het Blogboek van Kelly Deriemaeker vind je tal van lijstjes met ideeën voor nieuwe blogposts. Ze allemaal aan bod laten komen is wat te veel van het goede maar zo nu en dan ga ik hier van #projectblogboek doen.

Een van de ideeën die Kelly aanreikt is ‘schrijf over je angsten’. Nu moet je weten dat ik er best wel een paar heb, de ene al wat gegronder dan de andere.

  1. Het donker
    Als kind had ik al een panische angst voor het donker en dat is er met de jaren niet meteen beter op geworden. Zet me alleen in een donkere ruimte en ik sla in paniek. Zelfs overdag. Van zodra het donker wordt verstijf ik, versnelt mijn ademhaling en durf ik me niet meer te verroeren. Vreselijk vind ik het trouwens als ik ‘s nachts wakker word en naar het toilet moet. Het nachtlampje gaat dan meteen aan (een bron van ergernis voor mijn lief) en ook in de gang gaan alle lichten (boven en beneden) aan. Ook gordijnen dichtdoen als het al pikdonker is vind ik geen fijne activiteit. Vaak gaan ze hier dan ook al dicht als het nog wat schemert. Vanwaar die angst komt? Geen flauw idee van. Dat ik niet vaak deelneem aan nachtelijke droppings zal jullie niet verbazen zeker? 😉
  2. Vreemden in huis 
    Hangt eigenlijk wat samen met mijn angst voor het donker. Als ik ‘s avonds in het donker alleen thuis kom of een nachtje alleen doorbreng in ons appartement – iets wat zelden voorkomt – dan moet en zal ik eerst alle kamers controleren. Ik heb een immense angst dat er plots eens iemand vreemd in het appartement zal staan of onder het bed zal liggen. En eenmaal ik alle kamers gecontroleerd heb en onder mijn bed heb gekeken bel ik toch nog altijd eventjes naar mijn lief: om te laten weten dat ik ga slapen & om mee te geven hoe laat ik de volgende ochtend ga opstaan. Safety net inbouwen weetjewel 😉  Als hij me dan de dag nadien niet hoort rond dat uur hoop ik stiekem dat hij zal doorhebben dat er iets niet in orde is. Totaal irreëel trouwens die angst, want welke inbreker zou zich nu in huis verstoppen (onder mijn bed begot) en wachten tot ik er ben, maar toch … 🙂
  3. Honden 
    Van grote exemplaren tot zelfs de kleinste keffer, van zodra ze te dicht in mijn buurt komen breekt het angstzweet me uit en maak ik me uit de voeten. Als ik ga joggen kom ik regelmatig van die viervoeters tegen en dan trek ik spontaan een spurtje naar de overkant van de straat. Volgens mijn ouders ben ik als kind nooit gebeten door een hond (wel gepikt door een haan maar dat is een ander verhaal) dus daar kan mijn angst alvast niet door komen. Maar een hond als huisdier zit er hier de eerste jaren voorlopig niet in!
  4. Ontvoering 
    Ik hoor jullie al denken – say whut? Maar er is een reden waarom ik enkel bij klaar daglicht ga joggen, ik met routes track via een app en waarom ik best wel wat variatie breng in de dagen waarop ik loop en het parcours dat ik loop. Reden? Ik heb een – weliswaar volledig irreële – angst dat ik ooit eens ga ontvoerd worden en in stukjes gesneden in een vuilniszak ga teruggevonden worden. Als kind groeide ik op het platteland op en kwam ik eigenlijk zelden in aanraking met ontvoeringsverhalen, dat waren echt wel ver-van-mijn-bed-shows maar om de een of andere reden moet ik er toch serieus van de onder de indruk zijn geweest toen ik ze wel hoorde.

Ben ik dan niet bang voor een terroristische aanslag, om dood te gaan, om een ongeneeslijke ziekte te krijgen? Tuurlijk wel, net zoals ik ook geen al te grote fan ben van hoogtes, muizen, gigantische grote spinnen, kakkerlakken en andere vieze beestjes. Maar deze vier steken er toch wel met kop en schouders boven uit.

Heb ik er last van? Niet echt, al zal mijn lief zo nu en dan wel eens het tegendeel beweren, vooral als hij opnieuw de gordijnen moet gaan dichtdoen als het donker is of als ik ‘s nachts voor de zoveelste keer alle lichten aansteek als ik uit bed kom 🙂

Zijn jullie ergens bang van? Tips om van bovenstaande angsten af te komen zijn trouwens ook steeds welkom! 

 

21 Comments

  • Mrs. Brubeck

    Ik ben alleen maar bang van slangen, maar dan ook echt bang!
    En mijn grootste angst, ziek worden en er niet meer zijn voor mijn man en kinderen. Omdat ik het zelf heb meegemaakt, hoop ik dat mijn gezin dat nooit hoeft mee te maken…

    • Evi

      Slangen vind ik nu niet meteen de meest aaibare beestjes maar ik heb er niet ongelooflijk bang van 🙂 Ziek worden en er niet meer kunnen zijn voor je dierbaren moet inderdaad vreselijk zijn. Zelf maakte ik het nog niet mee, maar ik kan me inbeelden dat het plots een reële vrees wordt als je het van dichtbij meemaakte.

  • jessie

    Brrr, ik ben ook altijd bang voor vreemden in huis. Ik zou bijv nooit in een alleenstaand huis durven wonen daarom….Nu we in een ingesloten huis wonen, vlakbij het politiekantoor dan nog, lukt het al beter.

    • Evi

      Een van mijn beste vriendinnen heeft ook een immense angst voor spinnen. Zelf heb ik er minder last van zolang ik maar over een schoen of ander voorwerp beschik om ze op weg te helpen naar de spinnenhemel 😉

  • misssexandthecity

    Bang,…..heb je even. Ik ben bang om kanker te krijgen of andere ziekte die me zal beperken in mijn doen en laten, bang om jong te sterven. Bang om mijn zoon, lief, papa, zus, BFF kwijt te raken, bang voor slangen en ratten, bang voor het onbekende, ik ben een enorme angsthaas,….en probeer me met hand en tand te verzetten,……..

  • Billy

    ai ai, Evi, ik heb met je te doen hoor. Al die angsten!
    Misschien eens bij een psych langs gaan?
    Waar ik bang van ben? Ik kan me niet direct iets voor de geest halen…

  • LJ

    Die angst voor het donker en vreemden in huis heb ik ook… Nochtans heb ik een jaar of vijf alleen gewoond of toch regelmatig de nacht alleen doorgebracht. Het is pas de laatste paar jaar dat het erg geworden is, waarschijnlijk omdat ik het gewend ben dat het lief er altijd is om mij te ‘beschermen’ – al hoort die het boven in de bureau met zijn koptelefoon op totaal niet als er mensen zouden inbreken of mij overvallen 🙂
    En honden, akelig… dat snap ik nu eens echt niet se 🙂 Maar ik hoor dat van veel mensen die zelf als kind geen hond hebben gehad. Ik vind dat één van de grootste verrijkingen uit mijn leven, zo een speelmaatje dat mee opgroeit, waar je zoveel plezier mee beleeft en die op zoveel familiefoto’s staat, ik hoop dat ik ooit zelf een hond kan nemen, ik zou de dagen aftellen als ik wist wanneer we genoeg geld zouden hebben om te verhuizen naar een huis met tuin!

  • resaarcle

    Ik ben altijd wat bang dat er iets met mijn vriend zal gebeuren als hij ‘s avonds op pad is en dat ik dan alleen achterblijf met de kindjes. Niet dat ik er niet van kan slapen, maar ik haal toch opgelucht adem als ik hem hoor thuiskomen.
    Voor je donkerte-angst: het lost niks op aan de angst zelf, maar wel aan het nachtlampjeslichtindegangprobleem: Philips heeft ‘myBuddy’, dat zijn kleine nachtlampjes die je van hun staandertje neemt en mee kan nemen naar het toilet. Hoef je niet meer iedereen wakker te ‘belichten’.
    Succes!

    • Evi

      Oh ik wist helemaal niet dat er zo iets als Mybuddy bestond! Lijkt me inderdaad wel een erg handige oplossing te zijn dus heel erg bedankt voor de tip!

Leave a Reply

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *