12 typische kleuterdingen

Wij hebben al eventjes een kleuter in huis – Tuur is intussen bijna vier jaar – maar na het lezen van deze post bij Annelies moest ik toch wel eens lachen. En aan de vooravond van zijn nieuwe schooljaar bedacht ik me ook wel dat Tuur sinds hij naar school en op kamp gaat enorm hard veranderd is. En wij nog meer dan daarvoor merken dat we een kleuter met een sterk karakter in huis hebben.

12 typische kleuterdingen

En dus deel ik met jullie heel graag 12 dingen waaraan wij merken dat we over een kleuter met een sterke wil beschikken! Benieuwd? Lees dan snel verder 🙂

“Neen, ik wil het zelf doen”

Om dan enkele seconden later toch te horen te krijgen “mama het lukt niet”. Maar Tuur wil dus al een hele poos zelf kleren aan en uitdoen, zelf tanden poetsen, zelf koken, zelf in de auto stappen, zelf de gordel uitdoen, etc. Heel wat dingen lukken hem aardig. Maar sommige dingen blijven – hoe graag hij het ook zou willen – net nog een beetje te moeilijk.

Je conversaties hoort met daarin “kindjes”

Negen kansen van de tien iets wat hij opgepikt heeft op school of op kamp. Maar zijn fantasie is grenzeloos. En hij voert dus ook conversaties met de “kinderen”. Of als we naar boven gaan mag het traphekje nog niet meteen dicht. Want nog niet alle kindjes zijn al boven … Tja, ook in de klas, op kamp en in de speelpleinwerking zal niet elke kleuter even snel zijn zeker 🙂

Je discussieert over kledij en boekentassen

Tot ergens eind vorig jaar kon ik perfect kledij voor Tuur klaarleggen. En deed hij ook effectief aan wat ik klaarlegde. Maar begin dit jaar kwam daar verandering in. En hebben we echt discussies over wat hij wel of niet aandoet. Meestal draait het er op uit dat ik het pleidooi verlies wegens te weinig tijd ‘s ochtends om uitgebreid te discussiëren. Want ja, als kleuter X, Y of Z die trui of T-shirt niet mooi vindt dan weigert Tuur simpelweg om die ook nog aan te doen.

Een andere discussie die we hadden was de nieuwe boekentas. Ergens eind juli begon ik mooie exemplaren van De Gele Flamingo te tonen. Maar steevast kwam het antwoord: “bah neen dat is voor baby’s. Ik wil die van Spiderman”. Drie keer raden waar dat kind van ons morgen met naar school gaat …

Je onderhandelt over van alles en nog wat

Soms met succes, soms met wat minder goeie resultaten. Maar het gaat hier over medicijnen nemen tot drama’s in de winkel vermijden. En dat mag je vrij letterlijk nemen. Tuur wou onlangs bijvoorbeeld heel graag een boek van De Nachtwacht. Maar hij moest ook medicijnen nemen die hij niet zo lekker vond. Dus werd er onderhandeld: “als jij elke dag flink en zonder morren je medicijn neemt dan krijg je tegen het einde van week dat boek”. Resultaat? Dat medicijn nemen ging nog nooit zo vlot …

Series als De Nachtwacht, PJ Masks, etc. je niet vreemd in de oren klinken

Daar waar hij in de crèche verzot was op Bumba is het plots De Nachtwacht geworden. Samen met PJ Masks, Lady Bug en nog een aantal andere series waar mijn brein de namen zelfs met heel veel goeie wil niet van kan onthouden. Al sluipt er hier en daar toch wel een naam in. Dat ik af en toe Keelin mag spelen helpt natuurlijk een heel stuk 🙂

Je plots “laat me met rust” te horen krijgt

Ik vermoed dat een aantal andere kleuters of kindjes dat eens gezegd moeten hebben. In ieder geval kreeg ik dat plots te horen toen ik naar Tuur zijn aanvoelen wat te veel aandrong om iets te doen. In dezelfde categorie: jij mag nu in de hoek gaan staan (vooral als ik onnozel doe en mijn tong uit steek want dat mag blijkbaar niet), jij mag niet potvolkoffie zeggen, jij moet hier nu gaan zitten en “neen mama voor een foto heb ik nu absoluut geen tijd”. Time-management en prioriteiten leggen, je kan er duidelijk niet vroeg genoeg met beginnen 😉

Die tetter niet meer stilstaat

Tenzij Tuur slaapt. Maar anders babbelt hij non-stop. Hij praat ook echt heel mooi en goed. En floept er vaak immens grappige dingen uit. Maar soms zou ik wel eens willen dat hij eens een beetje zwijgt. Als ik dat zeg, krijg ik steevast de vraag “waarom”? En die vraag krijg ik trouwens -tig keer op een dag. Vaak ook over dingen waarop ik het antwoord zelf niet eens weet!

De loopfiets werd ingeruild voor een exemplaar met wieltjes

Want ja, dat is voor grote jongens! In de winkel wou Tuur trouwens absoluut een exemplaar zonder wieltjes. Tot hij erop zat en mocht rijden. En dat niet zo vlotjes leek te gaan 😉 Het werd dus toch snel eentje met weliswaar afhaalbare wieltjes. En ik zeg u, sindsdien is Eddy Merckx er niets meer tegen! 😉

Geduld een onbestaande deugd is

Hoe hard ik ook probeer om Tuur geduld bij te brengen, ik faal daar grandioos in. Als hij iets in zijn hoofd heeft of wil, dan moet en zal het nu gebeuren. Reageer ik niet meteen dan heb ik het geweten hoor. Al blijf ik er – misschien wat naïef – aan werken aan het aanleren van geduld te hebben!

Fantasie nog geen grenzen kent

Tuur heeft een ongelooflijke fantasie. Geef hem zijn verkleedkleren en hij verandert instant in Mega Toby. En dan moet ik mee spelen en doen alsof ik hem niet meer ken. Totdat hij zijn masker opheft. Maar evengoed met ander speelgoed amuseert hij zich geweldig goed. En beleeft hij de zotste avonturen in werelden waar ik nog nooit van had gehoord.

Je kind nog ongezouten zijn mening geeft

De keren dat Tuur me er op wees dat ik na het joggen stonk of dat hij een kledingstuk van mij wel of niet mooi vond kan ik niet meer op mijn twee handen tellen. Heerlijk vind ik het wel dat hij nog in het stadium zit dat hij ongezouten zijn mening durft te zeggen. En niet gebonden is door maatschappelijke beperkingen. Al levert het soms ook wel gênante situaties op … zoals die keer dat hij tegen een Franstalige persoon zei “je moet Nederlands spreken … “

Valsspelen niet erg blijkt te zijn

Want Tuur moet en zal de eerste zijn 🙂 Dus als we hier een dominospel spelen dan is het ‘normaal’ dat ik een paar keer niet aan de beurt kom. Dito voor als we puzzelen. Dan krijg ik sowieso de moeilijkste en grootste puzzel. Drie keer raden wie er dan als eerste klaar is 😉

Heerlijk toch een kleuter in huis hebben

Eerlijk is eerlijk, ik geniet enorm van Tuur als kleuter. Ik vind het echt zalig dat hij zo goed kan praten, een geweldige fantasie heeft, leergierig is en nog niet gebonden is door maatschappelijke beperkingen. Dat hij ook een immens sterk willetje heeft maakt het er hier niet altijd even makkelijk op. Maar als hij ‘s avonds in bed vertelt over zijn dag, of me door de dag een knuffel geeft en zegt dat ik de liefste ben, dan smelt ik helemaal! En denk ik stiekem, oh word maar niet te snel groot. Want deze periode, ik ben er fan van!